Verslag boekpresentatie

Cecile - Ish Ait Hamou

De tweede roman van danser, choreograaf en sinds kort ook auteur, Ish Ait Hamou heet Cécile. Oorspronkelijk was ik totaal niet geïnteresseerd in het boek omdat ik ervan uitging dat het om een populariteitskwestie ging. Ish was op die moment jurylid bij het bekende tv-programma So You Think You Can Dance. Tot op een dag dat mijn mama het boek gekocht had en ik toch best nieuwsgierig was. Uiteindelijk heb ik het boek op vakantie in een kleine week uitgelezen en had ik twee dagen geen zin meer in een ander boek, omdat het verhaal nog nazinderde. 

Het boek vertelt het verhaal van een Marokkaans jongetje Djibril dat in een klein dorpje woont. Door zijn eeuwige nieuwsgierigheid en zijn ongelooflijke mature houding voor zijn leeftijd, kent zijn doodgewone plattelandsleventje een grote wending. Hij maakt verschillende etapes en fases door en groeit uit tot een jongeman die heel wat meegemaakt heeft. Het boek kent verrassende wendingen, droevige maar ook opgewekte passages en veel wijsheden. Er komen heel wat actuele thema's naar boven, zoals vluchtelingenproblematiek, racisme, werkloosheid, enzovoort, maar zonder dat je het gevoel krijgt dat het er wordt ingewreven.

Ish zelf is een heel inspirerende persoon die constant op zoek is naar uitdagingen, vragen en antwoorden, creativiteit en zoveel meer. Ik volg hem ook op Facebook en daar zag ik regelmatig quotes verschijnen uit zijn boek. Er waren dan verschillende mensen die (zoals altijd) hun mening uitten over het boek of de quote. Maar over het algemeen waren dat zeer oprechte en positieve reacties. Daardoor ben ik zijn Facebook-pagina in het oog blijven houden en las ik regelmatig wat mensen schreven over zijn boeken. Ish zelf probeert ook zoveel mogelijk te reageren op de reacties die mensen schrijven. Hij gaat werkelijk gesprekken aan en is oprecht geïnteresseerd in wat zijn 'fans' vinden van zijn werk. 

 

Voor de boekpresentatie in de klas had ik twee framenten gekozen. Het eerste fragment kwam uit het begin van het verhaal. Toen er nog een luchtige sfeer hing en toen het 'gewoon' over het leven van een elfjarig Marokkaans jongetje ging. Ik vertelde ook in de klas dat ik enorm veel vooroordelen had aan het begin van het boek als in: 'Weer een propagandawerk voor al het oneerlijke in de wereld en tegen de armoede van een Marokkaans gezin'. Daarom las ik ook een tweede fragment voor waaruit duidelijk werd hoe het verhaal zou evolueren, waarom mijn vooroordelen fout waren en waaom het wél een sterk verhaal was. 

Ik zag ook enkele reacties nadien van medestudenten die niet verwacht hadden dat er zo'n tweede fragment zou volgen. Ik kreeg toen ook als feedback dat het heel slim was om twee fragmenten te kiezen en zo het verhaal bter weer te geven. Na de presentatie zijn er ook enkele studenten op me afgestapt om te zeggen dat ze het boek graag eens zouden lezen. Dit deed me erg plezier, want ikzelf heb zo genoten van het boek, dat ik het alleen maar kan aanbevelen. 

De oefening zelf vond ik niet erg praktisch. Ik vond het erg leuk om boeken te ontdekken die medestudenten lezen in hun vrije tijd en ik vond het ook erg fijn om een idee te hebben van wie wat leest. Maar langs de andere kant vond ik dat het teveel tijd in beslag nam waardoor je na een tijd hoe dan ook afgedwaald raakte en niet alle informatie even goed verwerkte. 

De vragen die ik gesteld heb:

- Wat is het gevoel na het eerste fragment?

- Wat denk je nu van het boek na het tweede fragment?

- Zijn mijn vooroordelen terecht denk je? Waarom wel/niet?

 

 

Verder heb ik enorm veel opgestoken van de volgende boekpresentaties van de andere medestudenten:

Marijke Verreth presenteerde het boek 'Godverdomse dagen op een godverdomse bol' van Dimitri Verhulst. Dit boek staat al langer op mijn 'to read'-lijstje, maar iets hield me altijd tegen. Geen idee wat, maar ik had altijd een ander boek dat ik 'toch maar eerst zou lezen'. Maar door de presentatie van Marijke ben ik helemaal enthousiast geworden. De manier waarop zij het boek ervaren heeft, lijkt mij een manier waarop ik het boek ook zou kunnen ervaren. Ik houd wel van een tikje speciaal en synisch. Marijke vertelde het zeer boeiend en gepassioneerd en ze had er duidelijk van genoten. 

Daarnaast heeft de presentatie van Carmen Crommelinck me ook erg geboeid. Het gaat dan niet zozeer om het boek, maar voornamelijk over haar presentatie. Het intigreerde me enorm hoeveel moeite ze gedaan heeft om het duidelijk erg gesofisticeerd boek te kunnen begrijpen. Ikzelf zou nooit zoveel moeite kunnen opbrengen. Iets is natuurlijk pas leuk als je er goed in bent en ik zou het boek dus terug wegleggen als het me te moeilijk lijkt. Het boek zelf 'Het uur van de engelen' sprak me eigenlijk niet aan. Ik hou niet zo van fantasy genres en ben ook totaal niet gelovig opgevoed. Dus ik mis een grote kennis betreffende het katholieke geloof. 

De allereerste presentatie was die van Lauranne Sebrechts. Die is me ook bijgebleven omdat dat echt een boek was dat ik ook graag zou lezen op vakantie. Ik lees graag chicklits waarbij je lekker kan wegdommelen naast het zwembad bij een lekker temperatuurtje. Ik herinnerde me dit gevoel nog dat ze bij me opriep toen ze vertelde over het boek 'Hou je mond' van Kinsella. 

De presentatie van Leen Schuers is me ook erg bijgebleven, maar bij wie niet denk ik dan. Haar verhaal over haar opa die altijd voorlas uit Mathilde van Roald Dahl vond ik erg ontroerend. Leen is een heel enthousiast persoon, maar wanneer het ging over dit boek werd ze bijna extatisch. Ik was erg gecharmeerd door haar manier van vertellen dat ik weer zin had om het boek te lzen. Ik had het namelijk al eens gelezen.